KURBAN RİSALESİ (Kurban Kesenler Ve Kurban Olanlar)

            Ey kurban!

Bil ki, kurban, kurbiyyettir. Sana şah damarından yakın olanı, canından da yakın bilmektir. Yakine ermek için yakın durmaktır, kurban…

“Andolsun, insanı biz yarattık ve nefsinin kendisine fısıldadıklarını biliriz ve biz ona şah damarından daha yakınız.” (Kaf-16)

Kurban, samimiyyettir. Elinde olanın en iyisini en büyük kapıya sunmak, büyük kapılara büyük adaklar sunulacağını zımnen ispat etmektir. Elinden geleni yapmış olsan da makbuliyeti hakkında hep “acaba!” deyip orada durmaktır.

“Kestiğiniz kurbanların ne etleri ve ne de kanları asla Allah'a ulaşmaz. Fakat O'na sizin takvanız ulaşır. Böylece onları sizin hizmetinize verdi ki, size doğru yolu gösterdiğinden dolayı Allah'ı büyük tanıyasınız. Güzel ahlak sahiplerini müjdele.” (Hacc; 37)

Kurban, aşktır. Aşka bıçak işlemeyeceğinin, sembolik bir ifadesidir. Hz. İbrahim(a.s) ve Hz. İsmail(a.s)'in rolünü üstlenmektir.

Kurban, bir yürek işidir. Parası olanın değil, ancak yüreği yetenin yapabileceği soylu bir eylemdir.

“Öyleyse Rabbin için namaz kıl ve kurban kes.” (Kevser -2)

Kurban, kurbandır. Çoklarının maddeye, metaya, mideye, kadına ve daha onlarca kapıya kurban gittiği bir zamanda “kurban” olmanın adıdır. Allah(s.t) için kurban etmek, yerinde kurban olmak dahası “varlığını O'na armağan etme işidir.”

“Deki: ‘Şüphesiz benim namazım, ibadetlerim hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi olan Allah'a armağan olsun.” (En'am-162)

Kurban, imtihandır. Sahte ile sahihin, hak ile batıl'ın birini diğerinden ayırt eden bir Furkan'dır. Al-i İbrahim'in ihlâsına ermek için yüreğinde biriktirdiklerini göz kırpmadan vermektir.

“Sevdiğiniz şeylerden (Allah'a) vermedikçe, gerçek iyiliğe erişemezsiniz” (Al-i İmran 92)

Kurban, umuddur. Umudu olanın hep diri kalacağının ispatıdır. Bunun da ötesinde umud edenlerin, umudu olmaya; umud olmaya bir çağrıdır. Sevdiklerin yaşasın için can-ı tenden vazgeçebilmektir kurban dediğin…

“Mü'minlerden öyle erkek adamlar vardır ki Allah ile yaptıkları ahide sadakat gösterdiler; böylece onlardan kimi adağını gerçekleştirdi, kimi beklemektedir. Onlar hiç bir değiştirme ile (sözlerini) değiştirmediler.” (Ahzab-23)

Kurban, uhuvvettir. Kardeşliği hatırlamaktır. Unutulmuş, umursanmaz, adı sanı bilinmez kardeşlere gönülden uzanmaktır. Kurban; Gazze'dir, Arakan'dır, Çeçenya'dır. Şam'da yiğitçe direnmek, Kabil'de şeytan taşlamak, Somali'de grileşen dünyaya inat siyah kalmanın adıdır.

“Mü'minler ancak kardeştir.” (Huccurat - 14)

Tüm bunların da ötesinde kurban, bayramdır. Nefislerin değil yüreklerin seyran etmesine, bayram derler. O nedenle hakiki bayram, nefsini Allah(a.c)'a kurban ettiğin gündür… Allah(a.c)'a kurban olanın, ahreti bayram olur.

Kurban sahibini kurbanlaşmaya çağırır... Size “kurban kesin” diyen “kurban kesilin” demez mi hiç?